Nawet przy najlepszej opiece i pielęgnacji może dojść u pacjenta do zaburzeń gojenia się ran. Oto najczęściej występujące zaburzenia:
1. Rozejście się brzegów rany – zazwyczaj chodzi o operacyjne rozejście się brzegów blizny. Dzieje się tak wtedy, gdy brzegi rany nie zrosły się ze sobą tak, jak tego oczekiwano. Może to dotyczyć poszczególnych albo też wszystkich warstw blizny. Potencjalne przyczyny to źle wykonany szew, supły na nici chirurgicznej, szwy powodujące niedokrwistość albo zbyt szybko wyjęte szwy.
2. Miejscowe nagromadzenie płynu surowiczego – występuje w pustych przestrzeniach w obrębie rany. Ze względu na niedokładnie zamknięte naczynia i/lub stan podrażnienia pod szwem skórnym gromadzi się płyn, np. krew, osocze bądź limfa. Przyczyną mogą być także ciała obce, zbyt mocno naprężone nici albo infekcje. W takich przypadkach z reguły wykonuje się punkcję.
3. Krwiaki – w tym przypadku w szczelinie rany gromadzi się krew w wyniku krwawienia po przebytym urazie. Przyczyną mogą być zaburzenia zatrzymania krwawienia w naczyniach na tym obszarze albo patologiczne zaburzenia krzepliwości krwi. Leczenie polega z reguły na punkcji, opracowaniu rany, oczyszczeniu łożyska rany, przepłukaniu roztworem Ringera lub wykonaniu drenażu rany bądź założeniu opatrunku uciskowego.
4. Martwica tkanek miękkich – polega na obumarciu tkanki miękkiej w obrębie rany w wyniku niedokrwienia. Możliwe przyczyny to przede wszystkim znaczne uszkodzenie tkanki, nieodpowiednie poprowadzenie cięcia i zła technika szycia. Objawem jest chłodna, blada lub sina skóra, która potem przybiera kolor brązowy bądź czarny. Najpierw rana boli, a potem ból zanika, podobnie jak każde inne odczucie w tym obszarze. W dalszym przebiegu zmian martwicowych pojawiają się surowicza i ropna wydzielina oraz stan zapalny w otaczających tkankach. Terapia polega najczęściej na odwarstwieniu zaatakowanego obszaru, zwalczeniu infekcji, założeniu drenażu i/lub częściowym usunięciu nici. Lekarze decydują się czasem na zastosowanie pijawek. Jest to bardzo skuteczna metoda.
5. Zakażenie rany – to najbardziej niebezpieczna postać zaburzeń gojenia się rany. Występuje wtedy, gdy doszło do wniknięcia bakterii czy drobnoustrojów do rany, gdzie intensywnie się namnażają, a nawet mogą doprowadzić do sepsy.
Źródło: „Terapia blizn” Nils E. Bringeland, David Boeger
