Współczesne metody diagnozowania i leczenia zaburzeń tkanek miękkich polegają na wykorzystaniu szeregu wysublimowanych technik. Rozumiemy przez to zbiór metod, w których wykorzystuje się zabiegi energizacji mięśni, rozluźnianie mięśniowo – powięziowe, techniki aktywnego rozluźniania, terapię punktów spustowych, oraz ocenia się zaburzenia dysbalansu mięśniowo – powięziowego pacjenta, w celu likwidowania zaburzeń w obrębie tkanek miękkich i przywrócenia równowagi mięśniowo – powięziowej ciała.

Techniki mięśniowo – powięziowe wykorzystują zjawisko rozluźniania powięzi i przekraczania bariery tkankowej, usuwając wzmożone napięcie, dążą do prawidłowego, pełnego zakresu ruchomości. Taki sposób pracy z pacjentem jest bardzo efektywny zarówno jako forma diagnozy, jak i terapii i jest bardzo dobrze tolerowany przez pacjenta. Wykorzystując informacje zwrotne w komunikacji z pacjentem, terapeuta może znaleźć i efektywnie leczyć wzmożone napięcie i ograniczenie tkankowe, którego nie da się leczyć w inny sposób. Techniki mięśniowo – powięziowego rozluźniania są bezpieczne i nie doprowadzają do nadmiernego rozciągnięcia mięśni. Terapia może być zastosowana jako krótko i długoterminowa oraz w ostrych, jak i przewlekłych stanach zapalnych.